Na stronie tej przedstawiamy Państwu, naszym Czytelnikom sylwetki osób, które swoją działalnością i dotychczasowymi osiągnięciami wpisują się na honorową listę współczesnych Europejczyków rozumiejących wyzwania, jakie przed nami wszystkimi stawia dokonująca się transformacja gospodarcza, cywilizacyjna i kulturowa Polski, Europy i świata.

Oto oni:

Anna Kurpisz

Kiedy w Poznaniu, w piątek 4 kwietnia 1952 roku, pewnemu małżeństwu przyszła na świat córeczka i której radośnie nadali wtedy imię Anna, ani szczęśliwi rodzice, ani ktokolwiek inny, nie mogli przypuszczać, że los tego dziecka zdeterminuje nadane mu imię. Przecież rodzice nowonarodzonego dziecka nigdy nie nadają mu imienia kierując się pragmatyzmem, lecz miłością i czułością. Rodzice maleńkiej Anny nie byli wyjątkami. Nie wiedzieli więc, że już przed wiekami uważni obserwatorzy ludzkich dziejów zauważyli, że z kobiecym imieniem Anna wiążą się takie cechy jak wnikliwość obserwacji otoczenia, ciekawość w odkrywaniu świata, oraz silna wola, analityczna inteligencja, niezwykła intuicja i dynamizm życiowy. Anna te wszystkie cechy przyniosła ze sobą na świat. Jej całe dotychczasowe, boga-te w różne doświadczenia życie jest tego potwierdzeniem.

Absolwentka polonistyki w Uniwersytecie Wrocławskim – dzisiaj pani Anna Kurpisz, Dama Polskiej Kultury – zaczynała swoją karierę życiową jako nauczycielka szybko nawiązująca kontakt z młodzieżą i lubiana przez tę młodzież. Oczytana, wszechstronnie wykształcona, sięgająca po pióro, aby trzynastozgłoskowcem tworzyć próby poetyckie, dla „swojej” młodzieży, dla polskiej młodzieży postanowiła stworzyć nowe forum wypowiedzi, platformę dla młodzieżowej twórczości. Tak powstał ogólnopolski miesięcznik dla młodych ludzi o nazwie – jakże celnie oddającej zmiany kulturowe – HOT DOG. Skupione wokół tego czasopisma i osoby jego wydawcy, Anny Kurpisz, środowisko młodych plastyków, fotografików, muzyków, niestety nie wytrzymało „ciśnienia czasów” i HOT DOG zniknął w rynku wydawniczego. Nie zniknął jednak ukształtowany w tym czasie w Annie Kurpisz etos wydawcy.

Po wielu nieuniknionych w okresie transformacji lat dziewięćdziesiątych „wzlotach i upadkach” Anna Kurpisz pojawia się znowu jako edytor tworząc wspólnie z mężem, w roku 1991 Wydawnictwo Kurpisz. Od chwili powstania tej firmy Anna Kurpisz staje się jej duszą i siłą napędową. Warunki na rynku wydawniczym – upadek starych państwowych domów wydawniczych z jednej strony, a wzrost zainteresowania społeczeństwa nową książką z drugiej, sprzyjają rozwojowi wydawnictwa mimo wielu barier, dobrze znanych wszystkim rozpoczynającym działalność gospodarczą w latach dziewięćdziesiątych.

Kiedy Wydawnictwo Kurpisz rozpoczyna realizację dużych serii wydawniczych, na przykład „Britanniki – edycji polskiej” w życiu Anny Kurpisz zachodzą pewne zmiany rodzinne, powodujące, że musi wziąć na siebie wszystkie obowiązki kierowania wielkim już i uznanym wydawnictwem. Anna Kurpisz podejmuje to wyzwanie, a co więcej zaczyna rozwijać inne jeszcze swoje zainteresowania. Oto w firmie „Impresje – Wydawnictwa Elektroniczne” wydaje kilka nowatorskich CD-romów multimedialnych, utrwalających największe zabytki kultury i architektury polskiej: Zamek Królewski w Warszawie, Wawel i Jasną Górę. Tę ostatnią prezentację osobiście, w Watykanie przekazuje Janowi Pawłowi II podczas prywatnej audiencji.

Kierując wydawnictwem, Anna Kurpisz znajduje także czas dla swojej córki i zarazem największej przyjaciółki – Jaśminy, i dla realizowania niektórych jeszcze młodzieńczych ma-rzeń. Razem z córką zwiedzają Brazylię, Panamę, Wenezuelę, Tahiti - gdzie wsławia się za przykładem Hemingwaya złowieniem trzymetrowego merlina, zwiedza też Japonię „zdoby-wając” Fuji San, odwiedza Chiny, ale powraca często do ukochanej, europejskiej Prowansji, której wino tak lubi.

Te epizody w odległych, egzotycznych krajach to nie tylko „wakacyjne przygody”. Dla Anny Kurpisz są one przede wszystkim nowymi, inspirującymi doświadczeniami intelektualnymi, umożliwiającymi poznawanie innych kultur, innych cywilizacji, doświadczeniami niezbędnymi w twórczej pracy edytorskiej.

Obecnie Anna Kurpisz, już dziesiąty rok zasiadając w zarządzie firmy ( Wydawnictwo Kurpisz jest spółką akcyjną ) z dumą mówi o przygotowanych nowych wielkich przedsię-wzięciach edytorskich wydawnictwa: zakończeniu polskiej wersji „Britanniki” - 48 tomów najbardziej prestiżowej encyklopedii świata, oraz zakończeniu edycji 50-tomowego dzieła „Praktyczny Słownik Współczesnej Polszczyzny” pod redakcją prof. Haliny Zgółkowej. Z dotychczasowego dorobku wydawnictwa Anna Kurpisz przypomina 7 tomów „Wielkiej Hi-storii Powszechnej”, 22 tomy „Wielkiej Encyklopedii Geografii Świata” oraz liczne leksyko-ny z zakresu muzyki, religii, II wojny światowej, etc.

Wydawnictwo Kurpisz trwale wpisało się w panoramę polskich i europejskich domów wydawniczych. Jest w tym ogromna osobista zasługa Anny Kurpisz – Damy Polskiej Kultury, Osobistości w równym stopniu skromnej, co wielkiej w renesansowym rozumieniu tego pojęcia.

Także w odniesieniu do Jej prywatności. Anna Kurpisz mieszka w wiejskim domu przy którym rosną 200-letnie drzewa. A o swoim dotychczasowym życiu mówi: „Było i jest piękne”.

Mroczne, przykre chwile odeszły w przeszłość, tonąc w coraz bardziej gęstej mgle wspomnień.

Co archeolog musi
wiedzieć o lasach...

Wydział Archeologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jako pierwszy w Polsce, wspólnie z Regionalną Dyrekcją Lasów Państwowych w Pile oraz Muzeum Okręgowym w Pile, przeprowadził warsztaty z zakresu leśnictwa dla studentów archeologii. Wydarzenie pt. „Co archeolog musi wiedzieć o lasach” odbyło się 27 maja w Centrum Promocji Lasów Państwowych w Goraju. Jak podkreślają naukowcy, tego typu działania to przyszłość archeologii. W warsztatach wzięło udział 14 studentów. Jako pierwsi adepci archeologii w Polsce mogli zapoznać się z gospodarką leśną, sposobem pracy leśników oraz stosowanymi przez nich metodami. Pozwoli to na zrozumienie rytmu pracy w lasach, np. kiedy w trakcie prac odnowieniowych oddziału leśnego przeprowadzić badania powierzchniowe lub w jaki sposób, korzystając ze sposobów urządzania lasu, chronić stanowiska archeologiczne.

- Idea warsztatów dla studentów archeologii nt. specyfiki pracy leśników pojawiła się już w 2020 roku, jednakże ze względu na pandemię rozpoczęcie współpracy nastąpiło dopiero teraz – mówi dr Jakub Niebieszczański z Wydziału Archeologii. - Sytuacja ta dała czas na przemyślenie i dopracowanie programu, co zaowocowało profesjonalnym przygotowaniem oferty ze strony Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Pile. W międzyczasie została także podpisana umowa o współpracy naukowej i dydaktycznej pomiędzy Wydziałem, a Regionalną Dyrekcją. Umowa ta była właściwie potwierdzeniem prowadzonych już od lat badań archeologów na terenie nadleśnictw wchodzących w skład RDLP w Pile – dodaje dr Niebieszczański.